تفاوت حساب های دائمی و موقت در حسابداری چیست؟
در حسابداری هر حساب دارای یک ماهیت است یعنی حساب ها ماهیتا یا بدهکار هستند و یا بستانکار .
در ارتباط با حساب های موقت و دائم هم قبلاً یک توضیح مختصر می دهم که حساب ها در یک دسته بندی کلی به دو نوع حساب های موقت و حساب های دائم تقسیم می شوند .
۱ – حساب های موقت :
حساب هایی هستند که مربوط به عملیات حسابداری در یک سال مالی هستند و در پایان سال با یک حساب واسطه بسته شده (صفر می شوند) و در نهایت نتیجه عملیات آن ها به حساب های دائم منتقل می شوند. باز در ابتدای سال بعد مجدداً افتتاح می شوند ضمناً به این نوع حساب ها ، حساب های سود و زیانی هم میگ ویند مانند حساب های درآمد و هزینه .
۲ – حسابهای دائم :
حساب هایی هستند که از ابتدای تاسیس یک واحد تجاری افتتاح شده و عملیات حسابداری سال های مختلف در آن ها انجام شده و مانده آن ها از یک سال به سال مالی بعد منتقل می شوند ضمناً به این نوع حساب ها ، حساب های تراز نامه ای هم می گویند مثل دارایی ها ، بدهی ها و حساب سرمایه .
حساب های مربوط بصورت سود و زیان جز حساب های موقتی میباشند . چرا که همان طور که گفته شد ، مانده این حساب ها ( درآمد فروش ، خرید ، هزینه های مستقیم خرید ، برگشت از فروش و تخفیفات ، برگشت از خرید و تخفیفات ، تخفیفات نقدی خرید و فروش و کلیه هزینه ها ) بحساب خلاصه سود و زیان بسته میشوند .
مانده حساب اخیر ، سود یا زیان ویژه دوره مالی است که به حساب سرمایه انتقال مییابد . در نتیجه در پایان دوره مالی ، مانده ای از این حساب ها وجود ندارد که به دوره مالی بعد منتقل گردد.
